Rok akademicki 2023/2024 to kolejna edycja projektu „Muzyka | Filozofia | Koherencje” realizowanego we współpracy z Akademią Muzyczną w Bydgoszczy oraz mecenasem cyklu – Fundacją PVE Dobra Energia. Podczas koncertów można usłyszeć wykładowców tej bydgoskiej uczelni, którzy wraz z zaproszonymi filozofami i filozofkami przyczynią się do realizacji dwóch wydarzeń.

Listopadowy wykładokoncert składa się z występu trio w składzie Dorota Zimna (klawesyn), Cecylia Stanecka (viola da gamba), Sławomir Drózd (flet traverso) oraz wykładu prof. Adama Grzelińskiego. Artyści zaprezentują utwory epoki baroku. W części filozoficznej usłyszymy zaś o dylematach dominujących filozoficzny namysł tego czasu.

Jak pisze prof. Grzeliński: „Dokonujący się w epoce Oświecenia triumfalny pochód rozumu na długo przesłonił wcześniejsze dylematy, z którymi borykali się filozofowie: stosunek człowieka do śmierci i własnej skończoności, niemożność intelektualnego przeniknięcia całości świata, a wreszcie relacja do Boga. Nasze przywiązanie do oświeceniowych idei, takich jak prymat rozumu i wolności, spowodowało, że zapominamy, iż zagadnienia te nie zniknęły z refleksji filozoficznej także w czasach, w których żył i tworzył Georg Philipp Telemann. Podczas wystąpienia chciałbym wskazać na nieunikniony charakter tego rodzaju pytań, uzupełniając o tę refleksję zazwyczaj szkicowany obraz  filozofii przełomu siedemnastego i osiemnastego stulecia”.

Kwietniowe wydarzenie składa się z koncertu Biskupska | Fiszer Duo oraz wykładu prof. Jakuba Momro. Repertuar składa się z ballad i sonatin, a część filozoficzna dotyczy kwestii narracji.

Prof. Momro zastanawia się nad „zawrotną karierą narracji, nie tyle jako pewnej strategii językowej, ile jako słowa-fetyszu. We współczesnej myśli, ale też we współczesnej sferze publicznej i praktykach politycznych narracja staje się czysto sloganem, wyrazem ideologicznej przemocy. Czy jednak tak rozumiana narracja jako narzędzie symbolicznego i strukturalnego panowania nie działa według prostej zasady fikcyjnej zmiany, w myśl zasady: 'Nie można zmienić świata, więc zmieńmy o nim narrację?’ Ten rodzaj nihilizmu dziś aż nadto widoczny. A przecież narracja jako zdolność do tworzenia opowieści wciąż działa niejako podskórnie, zbliżając ludzi do siebie, jak choćby w koncepcji 'czułego narratora’ Olgi Tokarczuk. Wszelako istnieje problem jeszcze ważniejszy: czy te formy narracji, nihilistyczna i scalająca, dają nam szansę rozpoznać ludzką i nieludzką kondycję obiektów i światów, w których żyjemy? Czy opowiadamy – jak Szeherezada – po to, by nie umrzeć, czy odwrotnie: tworzymy narracje po to, by wskazać, że ich zasięg jest niezwykle ograniczony. Jak się zdaje, właśnie to pytanie jest najważniejsze”.

_______________

fot. A. Kujawski