Performans filozoficzny jest próbą oddania czy wyrażenia w działaniu performatywnym – innym niż klasyczny performans akademicki, jakim są tradycyjny wykład czy lektura i interpretacja tekstu – pewnych doświadczeń o charakterze filozoficznym. Jest to rodzaj eksperymentu, w którym poszukuje się działania zdolnego – afirmatywnie – odsłonić pewien aspekt samej rzeczywistości, i jednocześnie zmierzyć się – krytycznie – z instytucjonalnym kontekstem, tradycją i panującymi w środowisku filozoficznym zwyczajami. Prezentowany podczas Festiwalu performans „Grafomania” wpisuje się w serię działań performatywnych, które mają na celu, po pierwsze, autoreferencyjne sprawdzenie możliwości działania filozoficznego innego niż pisanie i czytanie, po drugie, rozpoznanie i zakwestionowanie wszechobecnej dziś w filozofii dyktatury pisma i związanej z nią promocji nastawienia „literackiego”, biurokracji, bibliofilii i archiwistyki. Ich panowanie jawi się autorom performansu jako znaczące ograniczenie i uszczuplenie wewnętrznych możliwości filozofowania. Czy tak jednak jest w rzeczywistości?