Filozofia narodziła się w Grecji około VI w. p.n.e i od tego czasu po dzień dzisiejszy wciąż pojawiają się te same podstawowe filozoficzne pytania o byt, poznanie, dobro, piękno, boga, człowieka, miłość, sprawiedliwość, wolność itp. Wygłoszono na ten temat tysiące opinii, zapisano miliony stron, a wciąż wydaje się, że żadna z udzielonych odpowiedzi nie spowodowała, że któreś ze wspomnianych pytań przestało niepokoić. Czy to oznacza, że każde pokolenie i każdy filozofujący, który stawia te pytania, zaczyna od samego początku, a w historii filozofii nic się zasadniczo nie zmienia? Czy też wbrew opiniom sceptyków w toku stawiania tych pytań dokonuje się pewien przyrost wiedzy, który wprawdzie nigdy całkowicie nie zaspokoi wyrażonego w tych pytaniach pragnienia prawdy, ma jednak ewidentne miejsce, o czym świadczą wielkie idee filozoficzne, będące kamieniami milowymi w naszym rozumieniu świata i nas samych? Czy to jednak oznacza, że możemy mówić o postępie poznania filozoficznego i filozofii jako wiedzy naukowej? Czym się ewentualnie różni rozwój poznania filozoficznego od jego postępu?